Dwie wieże

Podczas trzygodzinnych zajęć Przelatka w muzycznej jeżdżę sobie po Białołęce.
O istnieniu tego miejsca dowiedziałam się przypadkiem i postanowiłam przyjrzeć mu się bliżej.

Kiedyś, jadąc autobusem z Białołęki do IKEA, zauważyłam kanał, którego w tym miejscu nie podejrzewałam. Okazał się odnogą kanału Żerańskiego. Wzdłuż kanałku pełno jest terenów przemysłowych i poprzemysłowych, cały kwartał na Modlińska-Marywilska-Płochocińska to Polfa, cementownia i dużo jeszcze innych dziwnych miejsc.

Za Marywilską (za torami) wcale nie jest lepiej. Zresztą, co to znaczy lepiej - gdzieś przecież muszą być tereny przemysłowe, a te z drugiej połowy XX wieku nie są jeszcze aż tak romantyczne, żeby je rewitalizować... W każdym razie genius loci Marywila jest na tyle silne, że istnieje tu m.in. spory ośrodek Markot-Monar (Centrum Pomocy Bliźniemu) - przed wojną podobne schronisko znajdowało się przy tej samej ulicy, tylko w sąsiednim Annopolu. Jest też "nowy Stadion", czyli centrum hal targowych Marywilska 44, podobnie jak stary Stadion świeciło pustkami, kiedy trafiłam tam około 19. Być może tętni życiem od 5 do 14, jak wtedy, kiedy na koronie obiektu nad Wisłą istniała znakomicie zaopatrzona rosyjska księgarnia i wypożyczalnia, prowadzona przez obrotną Białorusinkę...

I właśnie między Centrum Pomocy i Centrum Handlowym są dwie wieże. A raczej Dwie Wieże.

Wieże jak najbardziej dosłowne, opatrzone linami i uchwytami do wspinaczki. Można sobie z nich skakać. Były kiedyś silosami Fabryki Elementów Betonowych, sympatycznego zakładu pracy, zatrudniającego m.in. osadzonych z pobliskiej Białołęki. Faelbet działa zresztą do dziś, choć tereny fabryki wcale na to nie wyglądają.

Linka możecie nie klikać, bo działają bardziej na Facebooku, a i tam lepiej nie wierzyć w słowo pisane i zadzwonić, żeby się upewnić, czy możecie poskakać. Na wiosnę może zadzwonię i umówię się tam z Przelatkiem.

From bialoleka single