Słoik jako narzędzie HR

Chodzi mi wyjątkowo o opakowanie szklane, nie mentalność. A dokładniej - o szklaneczki po nutelli, używane przez nas w charakterze szklaneczek właśnie. Uzbierało się ich już naprawdę bardzo dużo, bo moja rodzina uwielbia czekoladowy krem, i nie bardzo mam ich gdzie trzymać.

Kiedy podczas radosnej przedświątecznej kłótni mój mąż po raz pierwszy użył argumentu od czapy - poleciał pierwszy słoik. Z olbrzymią przyjemnością cisnęłam nim z całej siły o podłogę, obserwując ze spokojem, jak drobniutkie szklane okruchy rozsypują się po gresie i migoczą w świetle ledowych żarówek. Wcale nie byłam wściekła - miałam poczucie mocy. Zawsze chciałam rozwalić szklankę.

Męża zatkało, ale nie na długo. Przelatek wyjrzała ze swojego pokoju, z ciepłym uśmiechem poprosiłam ją o założenie kapci. Kiedy mąż odezwał się ponownie, poleciał drugi słoik.

W sumie zużyłam ich sześć, zanim byliśmy w stanie wrócić do konstruktywnej dyskusji.

Wiecie co?

Polecam.